A my do lasu...

O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa,

W brązie zachodu kute wieczornym promieniem,

Nad wodą, co się pawich barw blaskiem rozlewa,
Pogłębiona odbitych konarów sklepieniem.

Lubimy spacery po lesie. Swiezo tu, pachnaco i cicho. Tylko spiew ptakow przerywa i ozywia cisze.

Sosny maja urok szczegolny. Rozkwitajaca, swojska dziewanna cieszy oko a nieznane chyba w Europie owoce przypominajace maliny sa aromatyczne i smaczne .

Z wolna wszystko umilka, zapada w krąg głusza

I zmierzch ciemnością smukłe korony odziewa,

Z których widmami rośnie wyzwolona dusza...

o, cóz jest piękniejszego niż wysokie drzewa!( Leopold Staff Wysokie drzewa)

A ja chodzac po lesie przypominam tez sobie inna, zartobliwa, mniej liryczna piosenke:

"Ciemny las, tam wilki zjedza nas..." , ktora spiewal chor rewelersow (!) z sasiedniej szkoly w Kluczborku. To bylo wieki temu, ale piosenka powraca do mnie  . Niemal tak czesto jak czesto chodzimy po lesie.  A sa one wokol nas. I do kazdego tak blisko na dodatek, iz mozna  by nawet powiedziec, ze ...mieszkamy w lesie:-)
W tym lesie nie ma wilkow. Ale przed laty spotkalismy niedzwiedzice  z dwojgiem malych czarnych niedzwiedziatek. A jak glosi miejscowa legenda jeszcze kilka lat temu mozna bylo spotkac niedzwiedzia na wlasnym podworzu.